Władysław Taczanowski pozyskał hojnych mecenasów, hrabiów Aleksandra i Konstantego Branickich, którzy finansowali podróże eksploratorów dla zdobywania okazów fauny w różnych częściach świata. Bracia Braniccy byli zamiłowanymi podróżnikami i amatorami przyrodnikami, sami tworzyli liczne kolekcje, zakupywali zbiory przyrodnicze.
Aleksander i Konstanty Braniccy brali udział w wielu wyprawach naukowych m. in.: do Egiptu Górnego i Nubii; w latach 1866–67 do Algierii w towarzystwie Antoniego Wagi i Władysława Taczanowskiego. W latach 1872-73 Aleksander Branicki, w towarzystwie Henryka Dziedzickiego, badał ponownie obszary Egiptu i Nubii; W 1882 roku Konstanty Branicki udał się do Tunisu, podróżował także po Europie (Riviera, Hiszpania), Bliskim Wschodzie (Jerozolima) i Kaukazie.
Począwszy od 1882 Konstanty i Ksawery Braniccy starali się dla bezpieczeństwa kolekcji, aby zakupywane okazy trafiały w większej części do rodzinnych zbiorów w zamku Montrésor we Francji, bądź do pałacu Frascati w Warszawie.
W 1887 roku syn Konstantego Branickiego, Ksawery Branicki, otworzył prywatne muzeum zoologiczne, aby zgromadzone kolekcje udostępnić publiczności.
